به گزارش خبرگزاری صداوسیما، هرچند این گزارش با رویکردی انتقادی و توأم با اتهام‌زنی تدوین شده، اما از دل داده‌ها و ارقام ارائه شده، می‌توان به موفقیت راهبردی جمهوری اسلامی ایران در ایجاد یک کانال ارتباطی مؤثر با جهان اسپانیایی زبان پی برد.

نفوذ کم‌سابقه در یک جامعه زبانی بزرگ

در این گزارش، ADL به صراحت می‌نویسد که هیسپان تی‌وی «به نزدیک به ۶۰۰ میلیون اسپانیایی زبان از طریق ماهواره، کابل، پخش زنده و شبکه‌های اجتماعی دسترسی دارد». این آمار، حتی از نگاه یک نهاد مخالف، بیانگر گستره نفوذ رسانه‌ای ایران در یکی از بزرگ‌ترین حوزه‌های زبانی جهان و ورود فعال به عرصه «دیپلماسی رسانه‌ای» است؛ حوزه‌ای که در فضای ژئوپولیتیکی امروز، به محل رقابت روایتی میان قدرت‌های جهانی تبدیل شده است.

روایت جایگزین در برابر رسانه‌های جریان اصلی

گزارش ADL هیسپان تی‌وی را متهم می‌کند که «واقعیت‌ها را تحریف و روایت جایگزین ارائه کرده است». این اعتراف هرچند با برچسب «تحریف» بیان شده، نشان می‌دهد که هیسپان تی‌وی توانسته روایت‌های غالب را به چالش بکشد و در بزنگاه‌های خبری، روایتی متفاوت از جریان اصلی رسانه‌های غربی به مخاطب ارائه کند؛ روایتی که بخشی از افکار عمومی آمریکای لاتین آن را معتبر و همسو با تجربه تاریخی خود از سلطه‌طلبی غرب می‌داند.

ورود به پرونده‌های حساس منطقه‌ای

یکی از نکات مهم گزارش ADL، اتهام‌ها علیه ایران در رابطه با بمب گذاری AMIA و طرح آندینیا است. صرف نظر از داوری محتوایی، این بخش نشان می‌دهد که هیسپان تی‌وی نه تنها در پوشش تحولات غرب آسیا، بلکه در پرونده‌های حساس سیاسی آمریکای لاتین نیز حضوری فعال و مؤثر دارد؛ موضوعی که به ندرت توسط یک رسانه غیرمحلی محقق می‌شود.

واکنش‌های تحریمی، نشانه اثرگذاری

گزارش ADL یادآوری می‌کند که سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی، مالک هیسپان تی‌وی، در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۲۲ از سوی آمریکا تحریم شده است.

تحریم رسانه، آن هم در دنیایی که صد‌ها شبکه کم اثر در جهان فعالند، معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که پیام و نفوذ آن رسانه واقعاً بر معادلات سیاسی اثر گذاشته باشد. به بیان ساده، اگر هیسپان تی‌وی بی‌اثر بود، کسی وقت و هزینه صرف تحریم آن را نمی‌کرد.

قدرت نرم ایران در میدان رسانه‌ای

گزارش ADL اگرچه با هدف هشدار و اطلاع‌رسانی نوشته شده، اما ناخودآگاه بر یک واقعیت مهم تأکید می‌کند: ایران توانسته با استفاده از ابزار رسانه، در فضایی فراتر از مرز‌های جغرافیایی خود نفوذ کند و در قاره‌ای با اهمیت ژئوپولیتیک بالا، گفتمان و روایت خاص خود را مطرح نماید. این همان «قدرت نرم» است که می‌تواند مکمل دیپلماسی رسمی باشد.

داده‌های گزارش ADL نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی ایران توانسته است در میدان رقابت رسانه‌ای جهانی، جای پایی محکم در قاره‌ای دور، اما حساس ایجاد کند.